این نسخهٔ پایداری است که در ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۳ بررسی شده است.
اصیل مرغ کی کمر کو تختی کہتے ہیں۔ اصیل مرغ کی کمر کشادہ اور سخت ہوتی ہے۔
[۵] نخستین مشاهدات ثبت شده از مرغ ابریشمی به نوشتههای مارکو پولو بازمیگردد. مارکوپولو در سدهٔ سیزدهم میلادی و در زمان سفر خود به آسیا، به اینگونه از مرغ با نام «مرغ خزدار» اشاره میکند.[۶] در ۱۵۹۸، اولیس آلدرواندی، یک نویسنده و مورخ طبیعی از دانشگاه بولونیای ایتالیا، رسالهای جامع در مورد مرغها منتشر کرد که همچنان مخاطب دارد و از محبوبیت برخوردار است. او در این کتاب به مرغ ابریشمی با عنوان «مرغ پوشیده از پشم» و گونهای که «شبیه گربهٔ سیاه پوشیده از مو است» اشاره میکند.[۷]
اصیل مرغ کی رانوں کے نیچے والے سخت حصے کو نلیاں کہتے ہیں۔ یہ خشک اور سخت ہوتی ہیں حوالہ جات[ترمیم]
اصیل مرغ کے پروں کو پلے کہا جاتا ہے۔ اصیل مرغوں کے پلے سائز میں بڑے بڑے اور ہر پلے میں کم از کم دس دس کلیاں پائی جاتی ہیں۔ اصیل مرغ کے پلے میں زیادہ سے زیادہ تیرہ کلیاں ہوتی ہیں check here لیکن اگر کلیوں کی تعداد دس سے کم ہو تو اس مرغ کو اچھا اصیل نہیں مانا جاتا۔
اچھے اصیل مرغ کی نوک یعنی چونچ موٹی اور چھوٹی ہوتی ہے۔ نوک کا اوپر والا حصہ نیچے والے سے تھوڑا سا لمبا ہوتا اور آگے سے نیچے کا مڑا ہوا ہوتا ہے۔ ایسی نوک کو قُفل نوک کہتے ہیں۔
مرغ ابریشمی از نظر تخمگذاری، معمولی است و تخمهای آن کرم رنگ است. اما اغلب به دلیل کرچ شدن، تخمگذاری مرغ ابریشمی متوقف شده و تولید ۱۰۰ تخم در سال، مناسب محسوب میشود. با این وجود، مرغ ابریشمی از توانایی بالا و منحصر به فردی در نگهداری از جوجهها برخوردار است و همین امر موجب شده تا از آنها به منظور پرورش جوجهٔ سایر نژادهای پرندگان استفاده شود.
۱ تاریخچه ۲ ویژگیها تغییر وضعیت زیربخشهای ویژگیها ۲.۱ بانتامها ۲.
اصیل مرغ کے سر پر موجود کلغی کو تاج کہتے ہیں۔ اصیل مرغ کا تاج جڑھ سے پتلا، اوپر سے موٹااور سائز میں چھوٹا ہوتا ہے۔ تاج کھڑا اور مضبوط ہو تو اسے زیادہ پسند کیا جاتا ہے۔ اصیلوں میں کُل چھ قسم کے تاج پائے جاتے ہیں۔ کریلا تاج، بادام نما تاج، ٹوپلا تاج، ٹھیکر تاج، کِلی تاج، بانکہ تاج۔
یک مرغ ابریشمی مشکی به همراه جوجهای که متعلق به او نیست. مرغ ابریشمی به دارا بودن توانایی بالا در پرورش جوجه و مادری معروف است. دقیقاً مشخص نیست که در کجا و در چه زمانی اینگونه با ترکیب یافتن ویژگیهای گونههای نخستین بهوجود آمدهاست؛ با این وجود، شواهد بسیار دقیقی در دست است که مکان پیدایش آن چین باستان بودهاست. از اینرو، نام دیگری که برای اینگونه از مرغ استفاده میشود، مرغ ابریشمی چینی است. سایر زادگاههای احتمالی اینگونه در آسیای جنوب شرقی و مناطقی از قبیل هند و جاوه است.
مرغهای ابریشمی به احتمال زیاد از طریق جاده ابریشم و تجارت دریایی به غرب راه یافتند. این نژاد در سال ۱۸۷۴ به صورت رسمی با ثبت در استاندارد کمال در آمریکای شمالی به رسمیت شناخته شد.[۵] زمانی که مرغهای ابریشمی در غرب رو به فزونی گذاشتند، حکایتهای بسیاری در مورد آنها شایع شد.
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ مرغ ابریشمی موجود است.
اصیل مرغبازی میں ایک اچھے اصیل کی شناخت کے لیے مرغ کی چُونچ سے لے کر اس کے پنجے کے ناخنوں تک ایک ایک عُضو کو دیکھا اور پرکھا جاتا ہے۔ ویسے تو اصیل مرغ کی پہچان ایک بہت بڑا موضوع ہے لیکن یہاں ہم اصیل مرغ کی چند موٹی موٹی نشانیوں کا ذکر کرتے ہیں۔
اصیل مرغ کی دُم میں دو طرح کے پنکھ ہوتے ہیں۔ لمبے اور باریک پروں کو سَریاں جبکہ چوڑے اور چھوٹے پروں کو شاہ پَر کہتے ہیں۔
( ب ) گول چہرے والے کھلے کنڈے کے مرغ۔ دونوں طرح کے چہروں میں خُشک، کھینچا ہوا اور کم گوشتی چہرہ اچھا مانا جاتا ہے۔
مرغهای ابریشمی استاندارد و اصل، مرغهای نسبتاً کوچکی هستند و جنس نر آنها چهار پوند (۱٫۸ کیلوگرم)، و جنس مادهٔ آنها ۳ پوند (۱٫۳۶ کیلوگرم) وزن دارند.[۶] در استاندارد کمال آمریکا، وزن مرغ ابریشمی نر ۳۶ اونس (۱ کیلوگرم) و مرغ ابریشمی ماده ۳۲ اونس (۹۱۰ گرم) ذکر شدهاست.[۵]
تخمهای مرغ ابریشمی مرغ ابریشمی در برخی از کشورها به عنوان مرغ بانتام شناخته میشود. با این وجود، گونههای دیگر، بر حسب منطقه و بسیاری از ویژگیها مانند اندازه، متفاوت از مرغ ابریشمی هستند و مرغ ابریشمی بانتام، در واقع به عنوان گونهای متفاوت از مرغ ابریشمی شناخته میشود. در آمریکای شمالی، تقریباً تمامی مرغهای ابریشمی از نژاد بانتام هستند؛ اما مرغهای ابریشمی در اروپا در اندازه و ویژگیهای استاندارد و اصلی خود هستند.
گونههای دیگری از قبیل فاختهای، بنفش کمرنگ، سرخ و رشتهای نیز وجود دارند. کمال استانداردهای ارائه شده برای مرغهای ابریشمی بیانگر ویژگیهایی چون سر گردوییشکل، پرهای تیره، و لالههای گوش آبیِ فیروزهای برای آنهاست. علاوه بر این ویژگیها، مرغهای ابریشمی دارای پنج پنجه روی هر پای خود هستند. این ویژگی نادر در گونههایی از نژاد پرندگانی از قبیل دورکینگ، فاورولس و سلطان مشاهده میشود.[۶]
مرغهای ابریشمی دارای دو گونهٔ متمایز با پرهای سیخ و بدون آن است. مرغهای ابریشمی با پرهای سیخ مانند دارای برآمدگی بیشتر در پرهای ناحیهٔ زیر منقار و پیرامون گوشهای خود هستند. بهعلاوه مرغهای ابریشمی بر حسب نوع رنگ نیز تفکیک میشوند. مرغهای ابریشمی حاضر در رقابتهای نمایشی دارای انواع گوناگونی از رنگها از قبیل سیاه، آبی، نخودی، خاکستری، کبکی و سفید هستند.
یک مرغ ابریشمی کبکی پرهای زینتی مرغ ابریشمی در میان نژادهای مرغ منحصربهفرد بود اما در سالهای اخیر پرهای مرغ ابریشمی به نژادهای متعددی گسترش داده شدهاست که بارزترین نمونهٔ آن بانتام ژاپنی است که اکنون در بریتانیا و هلند متداول شدهاست.